Kelvin wilde graag van zijn bril af. ‘Het is nu eenmaal handiger om gewoon goed te kunnen zien met je eigen ogen’.

Tijdens een kanotocht vertelde een goede vriend over zijn ervaring met ooglaseren, en zo begon het balletje te rollen. Geïntrigeerd door zijn verhaal besloot hij rond te vragen bij familie, vrienden en collega’s. De naam die steeds terugkwam was Memira by Bergman Clinics. Wat voor Kelvin vooral belangrijk was, is dat de behandeling veilig en professioneel uitgevoerd zou worden. Met je ogen neem je immers geen risico. Iedereen was het erover eens: Memira is de beste keuze. Dit gaf hem direct veel vertrouwen.

Op de dag van de behandeling voelde hij een gezonde spanning. Zijn opa en oma brachten hem naar de kliniek, waar hij de rest van de week zou verblijven om goed te herstellen. Alles was goed geregeld. Toen hij eenmaal in de behandelruimte zat, voelde het ineens erg serieus. Even dacht hij: “Ik kan nog terug.” Maar hij zette door. De behandeling zelf ging snel en hoewel het intens aanvoelde, was het goed te doen. Binnen vijf minuten stond hij alweer buiten de kamer. Een vlotte en prima ervaring dus.

Het herstel verliep soepel. Op maandagochtend begon hij, en de rest van de dag ging het prima. Dinsdagavond was echter wat lastiger, het voelde alsof er wat zand in zijn ogen zat, wat een irriterende pijn veroorzaakte. Gelukkig waren de nacontroles uitstekend. ‘Ik hoefde nauwelijks te wachten en kon snel weer naar buiten.’ Het herstelproces bestond uit veel oogdruppels gebruiken, podcasts luisteren en rusten. Maar dit was allemaal goed te doen.